موج گرایی

بسیاری از ما موج گرا هستیم و عادت داریم که برای حرکت دادن خود و حتی دیگران سوار بر امواجی شویم که از پیرامون ما می آیند. در مواردی این موجهای اجتماعی حاصل خرد جمعی است و می تواند ما را به سمت جلو هدایت کند و گاهی هم این امواج خودجوش است و بی هدف است. گاهی هم ممکن است که این امواج توسط کسانی و بر اساس هدفی انتفاعی به طور مصنوعی ایجاد شده باشند.

موج گرایی به علت سهل الوصول بودن بسیار رایج است. شما وقتی با حرکت امواج به جلو می روید نیاز به انرژی زیاد ندارید زیرا حرفی را می زنید که همه می زنند و کاری را می کنید که همه می کنند. وقتی که در آن راستا حرکت می کنید همه سرهایشان را به نشان تایید برای شما تکان می دهند و نیازی به مجادله و مباحثه فراوان ندارید.

وقتی که موج از حرکت ایستاد, ما هم از حرکت می ایستیم و دچار سرخوردگی و افسردگی می شویم. باید آنقدر منتظر بمانیم تا موج دیگری آغاز شود و ما با تکیه بر آن حرکت کنیم. ممکن است موج جدید به یک سمت دیگری برود ولی چون ما به این کار عادت کرده ایم حتی نمی توانیم این تغییر جهت را ببینیم و برای ما فقط این مهم است که سوار آن موج جدید شده ایم.

یک مثال از یک موج سوار حرفه ای می زنم تا بدانید که این پروسه چگونه کار می کند. فردی در زمان انقلاب پنجاه و هفت جزو کسانی بود که هر شب بر پشت بام می رفت و الله و اکبر می گفت و در تظاهرات انقلابی شرکت می کرد. بعد از گذشت چند سال و آغاز سرکوب ها آن فرد هم مثل دیگران تمام کتابهای خود را در گوشه حیاط سوزاند و در کنج خانه نشست.

سپس آن فرد در یک دوره نسبتا طولانی با موجهای کوتاه این طرف و آن طرف رفت تا آنکه سوار یک موج بزرگ شد و در انتخابات شرکت کرد تا با شعار بد و بدتر به آقای خاتمی رای دهد. سپس با همان موج جلو رفت و به نمایندگان مجلس در آن زمان رای داد. در دوره دوم موج بزرگ دیگری بر علیه خاتمی آمد و او سوار آن موج شد. هر جا که می رسید بر علیه خاتم تبلیغ می کرد و می گفت که به او رای ندهید.

پس از دور دوم موج های بزرگ خوابید و فقط موجهای کوچکی بودند که او سوار آنها می شد. یک روز همه می گفتند که قرار است در تهران زلزله بیاید و او هم همین را تکرار می کرد. یک روز همه به زبان برره ای حرف می زدند و او هم به زبان برره ای حرف می زد. یک روز همه در مورد قریب الوقوع بودن حمله امریکا و اسراییل به ایران بحث می کردند و او هم همه جا هزار تا دلیل می آورد که این حمله تا یک ماه دیگر صورت می گیرد.

سپس موج دیگری از راه رسید که احمدی نژاد را علم کرد. از سوی دیگر رفسنجانی هم یک موج دیگر راه انداخت. آن فرد بعضی مواقع سوار موج رفسنجانی می شد و می گفت که اگر احمدی نژاد بیاید ایران را افغانستان می کند و زمانی هم مثلا پس از مصاحبه انتخاباتی احمدی نژاد سوار موج او می شد و همه جا می گفت که اگر احمدی نژاد بیاید جلوی مفسدان اقتصادی را می گیرد. خلاصه هر دوی این موجها آنقدر بزرگ بودند که بتوانند به راحتی به او سواری دهند.

در دور دوم دوره احمدی نژاد موج جدیدی بر علیه او به راه افتاد. این موج فقط حاصل خرابکاری های احمدی نژاد و مقدار زیادی هم خصوصیات شخصی و ظاهری وی بود. سه کاندیدای مقابل احمدی نژاد به راه انداختن این موج کمک کردند ولی تا قبل از مناظرات انتخاباتی آن شخص موج سوار فقط به فکر این بود که احمدی نژاد دوباره رئیس جمهور نشود. پس از مناظرات انخاباتی آن فرد سوار موج بزرگ موسوی شد که تقریبا هم جهت با موج کروبی و تا حدودی هم موج رضایی بود.

پس از انتخابات موج اعتراضات مردمی شروع شد و آن فرد سوار بر آن موج شد و با مردم به خیابانها رفت تا به نتایج انتخابات اعتراض کند. او با موج درگیری ها و با موج اعتراضات شبانه از پشت بامها هم همراه بود.

بله این فرد در واقع من و شما هستیم. مشکل اینجا است که هر زمانی که موجی که بر آن سوار هستیم می خوابد ما هم آرام و بی حرکت و حتی افسرده می نشینیم تا موج دیگری از راه برسد و ما را با خود ببرد. من مخالف استفاده از انرژی عظیم این امواج اجتماعی نیستم ولی اعتقاد دارم که انسان باید یک موتور کوچک تک نفره هم داشته باشد تا هم بتواند مسیر خود را اصلاح کند و هم اینکه اگر موج از حرکت ایستاد بتواند حتی با سرعت کم به حرکت خود در جهت مسیری که به آن اعتقاد دارد ادامه دهد. ما نیازی نداریم که همیشه سوار موج بزرگ بشویم و فقط آنچیزی را بگوییم که دیگران می گویند.

دود